غمش در نهانخانه دل نشیند.

غمش در نهانخانه ی دل نشیند*به نازی که لیلی به محمل نشیند

به دنبال محمل چنان زار گریم *که از گریه ام ناقه در گل نشیند

خلد گر به پا خاری، آسان برآرم *چه سازم به خاری که در دل نشیند؟

پی ناقه اش رفتم آهسته، ترسم *غباری به دامان محمل نشیند

مرنجان دلم را که این مرغ وحشی * ز بامی که برخاست، مشکل نشیند

عجب نیست خندد اگر گل به سروی *که در این چمن پای در گل نشیند